Miałam sen…

… w tym śnie stałam pod dębem – zatroskana, przygnębiona i bardzo smutna. Roztrząsając życiowe trudności, ujrzałam spadający żołądź. Podniosłam go i zdumiona ujrzałam, że owoc ma kształt serduszka. Przyjęłam to jako znak, że cokolwiek by się działo w moim życiu, zawsze jest Ktoś, kto kocha mnie bezwarunkowo, z pełną akceptacją takiej jaką jestem... Zaciskam serduszko w dłoni, radosna i podniesiona na duchu. Gdy budzę się ze snu, wciąż czuję jego kształt …

 

Tak zaczęła się przygoda Małgorzaty Krzywdy z SERCEM. Przygoda to być może niezbyt trafne określenie, dla p. Małgosi bowiem to coś więcej.

Wkrótce po tym niezwykłym śnie, ich bohaterka zaczęła dostrzegać formy serca we wszystkim co ją otacza – w kamieniach, korze drzew, chmurach, owocach, przedmiotach codziennego użytku.

- Nie szukam ich. Pojawiają się najczęściej wtedy, gdy opuszcza mnie pogodny nastrój, wtedy przypominam sobie ten symbol ze snu i jego przekaz… Od razu jest mi lepiej.

 

Niemal każde „spotkanie z sercem" p. Małgosia zatrzymała w kadrze. Na przestrzeni dwóch lat powstało około stu fotografii – kałuża w kształcie serca, kępka mchu, listek, ziemniak, truskawka…

Gros z nich obejrzeć można na wystawie w Galerii Młodych Miejskiej Biblioteki Publicznej. 10 lutego odbyło się jej oficjalne otwarcie. Na zaproszenie p. Małgorzaty odpowiedziały dziesiątki osób zainteresowanych „Sercem w naturze". Środowe popołudnie obfitowało zatem w jedną formę. Autorka wystawy zadbała bowiem, by nawet ci mniej wrażliwi dostrzegli tę metaforę miłości wokół siebie. Były więc fotografie z sercem, ekspozycja kamieni w formie serca, aforyzmy z sercem w roli głównej, upominki z elementami serduszek i występ Skoranty z piosenką o sercu - z serca płynącą. Ba, nawet poczęstunek składał się wyłącznie z serduszkowych wypieków.

 

 

 

Nie każdy potrafi dostrzec to co dla dusz artystycznych dostrzegalne, nie każdy zobaczy w bezkształtnej formie, to co dla osoby wrażliwej widoczne od razu.

 

Pani Małgorzacie jest łatwiej z dwóch powodów. Po pierwsze ma poetyckie wnętrze, literacką psyche i naturę marzycielki. Po drugie ona sama jest jak gorące, życzliwe serce - wierzy, że każdy człowiek też ma takie. Dostrzec to można w jej artystycznym dorobku – wierszach, bajkach, dojrzałej prozie. Miłość do świata i ludzi wyraża też poprzez origami, decoupage czy chociażby śpiew w miejskim chórze.

- Rzeczywiście, uczucia najpełniej można wypowiedzieć poprzez sztukę – mówi p. Małgosia. – Każde z nich jednak sprowadza się do jednego, wyrażającego te najlepsze – do serca.

 

„Dobrze widzi się tylko SERCEM, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu" (Antoine de Saint-Exupéry) – ta jedna z licznych cytowanych na wystawie maksym wydaje się, w tej sytuacji, najtrafniejszą.