Praca zawodowa, dla większości z nas, to codzienny obowiązek, który absorbuje znaczącą część naszego życia. Szczęśliwi ci, którzy w pracy robią, to co lubią, realizują się i spełniają. Do takich osób należy Pani Jadwiga-Jagoda Zderska, która od 20 lat jest instruktorem tańca w chojnowskim domu kultury.
Gazeta Chojnowska - Taniec to Pani pasja?
Jagoda Zderska - Tak, oczywiście. Gdyby nią nie był i nie sprawiał mi tyle przyjemności, nie potrafiłabym się tak zaangażować w to, co robię. Swoją przygodę z tańcem rozpoczęłam jako dziecko w Klubie Tańca Towarzyskiego Maszkaron w Żaganiu. Tam zdobyłam pierwsze szlify w tańcu towarzyskim i nie wiem, kiedy zabawa przerodziła się w pasję. Tam też pomagałam przy organizacji Turnieju Tańca Towarzyskiego, co dzisiaj wykorzystuję organizując Ogólnopolski Tur-niej Zespołów Tanecznych STONOGA.
G.Ch. - Potem szlifowała Pani swój warsztat pod okiem profesjonalistów?
J.Z. - Następnym etapem były studia, gdzie tańcem zajęłam się już bardziej poważnie. Ukończyłam pedagogikę kulturalno-oświatową ze specjalnością taniec z rytmiką. To na studiach zetknęłam się z różnymi formami tańca począwszy od tańca klasycznego, ludowego aż do nowoczesnego. Zdobywając dyplom zrobiłam swoją pierwszą choreografię.
G.Ch. - Praca w domu kultury z dziećmi, to było to czym chciała się Pani zajmować?
J.Z. - Do Chojnowa w 1998 roku trafiłam za mężem, który uczy w tutejszym Gimnazjum nr 1. Szukając pracy pierwsze kroki skierowałam do domu kultury. Pracę dostałam i tak się zaczęło. Na początku prowadziłam kursy tańca towarzyskiego dla dzieci i dorosłych oraz założyłam dwa zespoły Blue Plus i Pensacola. W roku 2000 powstał zespół taneczny KARAMBOL. Wtedy pasja stała się moją pracą zawodową. Lubię tworzyć, wymyślać i przekazywać to dalej. Lubię ciągły ruch, muzykę i salę pełną tancerzy. Lubię radosne dzieciaki i zadowolonych rodziców. Czy zawsze chciałam się tym zajmować? Już nie pamiętam od kiedy, ale TAK!!!
G.Ch. - Zaczynała Pani od dwóch grup, dziś prowadzi Pani ich …. Potrafi Pani policzyć, ile przez te lata powstało choreografii?
J.Z. - W tej chwili prowadzę cztery dziecięce i młodzieżowe grupy taneczne oraz taneczny aerobik Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Dla formacji tanecznych zrobiłam ponad 60 choreografii, ale były jeszcze mini-formacje, duety i solówki - a tego nie jestem już w stanie policzyć.
G.Ch. - I każda z nich ma swoje trofea.
J.Z. - Rzeczywiście, trochę się ich nazbierało. Ostatnio liczyłam nagrody przy okazji jubileuszu 10-lecia zespołu - było ich sto. Następnym razem policzę za trzy lata z okazji 20-lecia.
G.Ch. - Czym dla Pani jest ta praca?
J.Z. - Mam to szczęście, że praca z zespołami tanecznymi, choć nie zawsze prosta i łatwa, daje mi wiele satysfakcji. Wymaga ciągłego doskonalenia i poszerzania umiejętności.
G.Ch. - Marzenia trenerki i choreografki?
J.Z. - Miłe jest, gdy na turniejach ogólnopolskich zdobywa się puchary i medale. Zespół przez ok. 3 minuty na scenie - bo tyle średnio trwa układ choreograficzny - pokazuje 10 miesięcy pracy. Ale, wbrew pozorom nie tańczy się tylko dla nagród. Najważniejsze jest to, że kocha się tańczyć. Taniec to zabawa, rozrywka, przyjaźnie na długie lata. Dla mnie liczy się to, aby dzieciaki tę swoją miłość do tańca umiały wyrazić i pokazać na scenie i to jest sukces.
G.Ch. - Inne pasje
J.Z. - Moją drugą pasją są podróże. Całe szczęście tę pasję podziela ze mną moja rodzina. Razem zwiedzamy inne kraje, poznajemy ich kulturę i obyczaje.
G.Ch. - Czuje się Pani spełniona?
J.Z. - Spełniona - jeszcze nie. Cały czas mam głowę pełną pomysłów i ciągle je realizuję.
G.Ch. - Życzymy wielu kolejnych tanecznych sukcesów, wspaniałych rodzinnych podróży i dziękujemy za promocję naszego miasta w wielu ośrodkach Polski.
