O Gielniaku napisano wiele. Był fenomenem w polskim życiu artystycznym.
Urodził się w rodzinie polskich emigrantów w Denain koło Valenciennes we Francji w 1932 r. Tu też rozpoczął edukację, zdobywał wiedzę artystyczną, rozwijał talent.
Od mera Anzin otrzymał propozycję stypendium na studia w Akademii Sztuk Pięknych w Paryżu. Zrezygnował z niego i przyjął ofertę działaczy polonijnych podjęcia studiów konsularno-dyplomatycznych w Polsce, pod warunkiem nauki w Liceum Polskim w Paryżu. W 1949 r. zachorował na gruźlicę i zaczął leczenie w sanatorium Neufmoutiers-en-Brie. W tym samym roku zdał maturę i z myślą o dalszych studiach w 1950 r. wyjechał z rodziną do Polski.
Jego talent zostaje szybko zauważony. Szybko też przekracza Gielniak granicę dzielącą poprawne technicznie linoryty od dojrzałych prac, które daleko odbiegają od tego, co przywykło się kojarzyć z techniką linorytniczą. Ich delikatna faktura złożona z drobnych punktów i kresek pozwala na osiągnięcie efektu niezwykłej gradacji natężeń bieli i czerni, przez wszystkie odcienie szarości, zbliżonego bardziej do technik metalowych. Uzyskanie tak delikatnej struktury w linorycie, gdzie często nie ma nawet milimetra płaszczyzny nieożywionej dotknięciem dłutka, wymagało od artysty wielkiej cierpliwości i pochłaniało wiele czasu. Nad jedną grafiką pracował kilka miesięcy. Owocem jego benedyktyńskiego trudu jest bez mała 50 grafik i 15 ekslibrisów, które powstały w ciągu piętnastu lat jego twórczej działalności.
Gielniak w bardzo ograniczonym stopniu posługiwał się szkicami. Dawały one zaledwie ogólne wyobrażenie o gotowej grafice. Prawie nie robił odbitek poszczególnych faz w długiej pracy nad linorytem. Nie odczuwał potrzeby kontrolowania etapów realizacji swojej jasno wytyczonej wizji. "Improwizował" na płaszczyźnie linoleum tworząc z nawarstwiających się drobnych punktów doskonałe układy zamykające się w logiczną, skończoną całość.
W maju prace tego wybitnego grafika możemy oglądać w Muzeum Regionalnym w Chojnowie.
Serdecznie zapraszamy!
