Jubileuszowe spotkanie absolwentów w Liceum Ogólnokształcącym
 Przeżyjmy to jeszcze raz 7 października 2006 roku odbył się jubileusz 60-lecia Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika W Chojnowie. Zgodnie z intencją organizatorów tego święta stało się ono okazją do wzruszających spotkań po latach, odnowienia przyjaźni, przywołania pięknych wspomnień z lat szkolnych. W jubileuszu uczestniczyli absolwenci, nauczyciele, uczniowie Szkoły, rodzice, przedstawiciele placówek oświatowych, instytucji samorządowych i kulturalnych. Nie zabrakło chwil uroczystych, podniosłych, gratulacji i podziękowań, lecz najważniejsze, co utkwi w pamięci wszystkich obecnych tego dnia w szkole, to prawdziwa więź, jaka połączyła członków społeczności Liceum – dawnych i obecnych. Sytuacja Zjazdu to swoista podróż w czasie i przestrzeni - spotkali się bowiem absolwenci różnych roczników, przybyli do swej Alma Mater z różnych stron Polski i świata. Ci, którzy przyjechać nie mogli, słali pozdrowienia, życzenia i kwiaty, nawet z odległej Japonii. Jak ważny i piękny był to dzień, świadczą wpisy uczestników święta w „Księdze pamiątkowej" Zjazdu. Emocje i przeżycia towarzyszyły uczestnikom Jubileuszu nie tylko tego dnia, ale jeszcze długo po zakończeniu obchodów rocznicowych. O ich intensywności i skali mówią listy docierające do Szkoły. Szczególne wzruszenie okazują w nich absolwenci najstarszych roczników. Zacytujmy fragment jednego z nich, autorstwa Pana Piotra Maćkowa, maturzysty z 1953 roku: Przesyłam, wraz z podziękowaniami za zorganizowanie pięknego Jubileuszu, spisane na gorąco, moje wspomnienia sprzed ponad 50 lat. Obok spraw wielkich i poważnych, są tam też drobiazgi, anegdoty, a nawet frywolności ( o wynalazcy okularów i spodni), ale przecież życie z takich spraw się składa... To były czasy piękne, bo byliśmy młodzi, a równocześnie ponure lata stalinizmu, z dwójmyśleniem, pogardą dla prawdy, tradycji, i historii. [...]
Uroczystości jubileuszowe rozpoczynają się mszą św. w kościele Św. Piotra i Pawła. Mszę odprawia biskup- senior Rybak w koncelebrze z wieloma kapłanami. Podniosły nastrój w wypełnionym kościele, uradowane twarze uczestników ze spotkania po latach z przyjaciółmi ze szkolnej ławy. Najstarszych maturzystów od najmłodszych dzieli ponad pół wieku - to tak jakby dziadkowie spotkali się ze swoimi wnukami. Na koniec mszy rozlega się gromkie „Boże coś Polskę", a po refrenie „Ojczyznę wolną pobłogosław Panie" wilgotnieją nam twarze... Po nabożeństwie idziemy do budynku, gdzie teraz mieści się Liceum; myśmy chodzili do szkoły znajdującej się 200 m od obecnej. Ulica, przy której znajduje się szkoła, nosi nazwę Poźniaków, naszych ukochanych pedagogów. Piękne uhonorowanie wspaniałych ludzi... W Sali z ekspozycją dzienników lekcyjnych, nie znajduję naszych - gdzieś się zapodziały przez tyle lat... Potem udajemy się na cmentarz, by zapalić znicze na grobach naszych profesorów, a następnie na akademię w Domu Kultury. [...]
Pragnę życzyć adresatom moich wspomnień, moim koleżankom kolegom dużo zdrowia i spotkania na kolejnych Jubileuszach. Przywołajmy raz jeszcze te miłe chwile uwiecznione na fotografiach:
Redakcja
|
|
