Stulatce – serdeczne życzenia!

20 listopada przedstawiciele Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz burmistrz Chojnowa zagościli u stuletniej mieszkanki naszego miasta – pani Michaliny Reichert. Przyjęcie przygotowane przez bliskich było okazją do złożenia serdecznych gratulacji, życzeń i oczywiście prezentów.

 

 

 

Sto lat temu, dokładnie 20 listopada 1912r., na Kresach Wschodnich, w wielodzietnej rodzinie Jana - zegarmistrza i Franciszki – gospodyni domowej, pojawiła się maleńka Michalina Pasternak.

Dzieciństwo i lata panieńskie spędzała w Tarnopolu. Nie były to lata beztroskie. Kiedy Michasia miała kilka lat, wybuchła I wojna światowa, miasto znalazło się pod rosyjską okupacją. Widziała płonący Tarnopol, spalony przez wycofującego się okupanta, potem pojawiły się wojska pruskie, rok później wkroczyli Ukraińcy.

Kolejne lata były spokojniejsze. Michalina skończyła edukację i jako osiemnastoletnia dziewczyna wyjechała do Lwowa w poszukiwaniu pracy i nowego życia. Pięknej, młodej nastolatce nie było trudno znaleźć zatrudnienie – została cenioną i lubianą w okolicy manikiurzystką. Szczególną sympatią darzył ją pewien młodzieniec o imieniu Zygmunt, który Michalinie też nie był obojętny. W 1936 roku zakochana para wzięła ślub. Jakiś czas potem oboje wrócili do Tarnopola – po śmierci ojca Michalina, w poczuciu obowiązku, wróciła do matki pomóc przy młodszym rodzeństwie.

Tu rodzinę zastał kolejny konflikt zbrojny. II wojna światowa rozdzieliła młode małżeństwo – Zygmunt został powołany do wojska. Przez lata nie mieli ze sobą kontaktu. Michalina, po wojnie, rozpaczliwie szukała wieści o mężu. Pomógł Czerwony Krzyż. Spotkanie w Warszawie, po wieloletniej rozłące dla obojga było cudem i niewyobrażalną radością. Odtąd nie odstępowali się na krok. Wspólnie podróżowali po kraju, w poszukiwaniu kolejnych członków rodziny. Tomaszów Mazowiecki, Krzyż, Bytom, Polanica Zdrój, Kowary, przez kolejne lata były ich domem. W 1948r. trafili do Chojnowa. Przyjechali na ślub męża brata. Zauroczeni niewielkim miasteczkiem postanowili osiedlić się tu na stałe. Swoje miejsce na ziemi znaleźli w Chojnowie na ul. Tkackiej.

 

 

Wkrótce na świat przyszedł pierwszy syn - Artur, dwa lata później drugi – Bogusław. Ojciec rodziny prowadził w tym czasie zakład fryzjerski w Rynku (w miejscu obecnego saloniku prasowego „Kolporter").

Uporządkowany i szczęśliwy świat Michaliny runął, kiedy nagle, zdecydowanie przedwcześnie, zmarł ukochany Zygmunt. Michalina nie mogła odnaleźć się w nowej sytuacji. Opieka nad małymi dziećmi, próby utrzymania ich pracą zarobkową – najpierw w kiosku Ruchu, potem w Reniferze – przerosły samotną matkę. To był dla całej rodziny trudny czas. Z pomocą przyszli bliscy i przyjaciele. Wspierali, pomagali jak mogli i do dziś otaczają sercem i życzliwością stuletnią Michalinę.

 

Synowie ze wzruszeniem wspominają wspaniałą wschodnią kuchnię mamy, a zapachy świątecznych potraw zawsze będą przywoływać smaki dzieciństwa.

Chętnie opowiadają o tym jak mama dbała o zdrowie.

 

 

- Jedynym specjalistą, do którego mama chodziła był okulista – mówi młodszy syn Bogusław – Na wszelkie dolegliwości miała swoje własne sposoby – gimnastykę, masaże, domowe mikstury…

- Zawsze o siebie dbała – dodaje starszy, Artur – Również o powierzchowność. Lubiła modę i często własnym sumptem próbowała dostosować się do trendów. Wiele rzeczy robiła na szydełku.

 

Dziś synowie i synowe, trzy wnuczki, wnuk i siedmioro prawnucząt są podporą i całym życiem pani Michaliny. Każde z nich doskonale wie jak bardzo nestorka rodu zasługuje na szacunek i uwagę. Dlatego pani Michalina w każdej chwili może liczyć na ulubioną filiżankę kawy z mleczkiem i biszkopcikiem, a kiedy atakują jesienne wirusy rozkoszuje się ciepłym mlekiem z miodem i czosnkiem.

 

 

Rodzina, to jedna z tych rzeczy, które Pani Michalinie wyszły w życiu najlepiej.

 

Dużo zdrowia Pani Michalino!